De achtergrond heb ik zwart/wit gemaakt. Er is geen scherpe schijdingslijn, dit heb ik bewust vaag gemaakt. De reden is dat het verschil tussen leven en dood soms een vaag gebied is. Mijn broer is in leven gehouden, had dood kunnen zijn, maar is gelukkig bijven leven. Hij was er heel dichtbij, dus in het vage gebied.Ik heb twee kubussen gemaakt om twee verschillende onderwerpen te laten zien. De ene kubus is van het kind, mijn broer. Je ziet het verhaal terug komen, van bijna dood te zijn. Hij bleef leven, de vreugde, het extra blij zijn met het leven. Dit alles wil ik hiermee uitdrukken. De andere kubus laat de kant van de ouder zien, mijn moeder. Het bijna verliezen van je kind, het bidden dat het goed komt. Het verdriet van afscheid en daarna de grote vreugde van dat haar zoon weer beter wordt, en in leven blijft. De kubussen zijn dobbelstenen van het leven. Het lot van het leven is afhankelijk van hoe de dobbelstenen terecht komt.
Een film monteren is niet mijn sterkste kant en ik heb er heel lang over nagedacht. Het kostte me veel energie en tijd. Ik heb veel materiaal opgezocht en bekeken. Uit alle filmpjes heb ik een compilatie gemaakt van het leven van mijn broer voor en na het ongeluk. Bijna aan het einden van het filmpje zie je heel kort een moment tussen leven en dood, hoe hij op de intensive-care erbij lag. Dit laat zien dat zo’n mooi kinderleven opeens afgelopen kan zijn! Je ziet hem veel met mijn moeder, om de ouder/kind relatie uit te beelden. Na het ongeval zie je hem recent op de fiets, volop in het leven. Het eindigt met moeder en kind, mijn thema. Je ziet ze lief en gelukkig samen op beeld. De muziek die ik erbij laat horen is ‘Angels’ van Robbie Williams.Dit nummer was toen het lievelingslied van mijn moeder en mijn broer. Ze zongen het vaak samen luidkeels mee. Mijn moeder heeft het veel afgespeeld toen mijn broer in coma lag. Het toeval is ook dat in die week, de CD van Robbie W. uitkwam met de titel: Intensive Care. Het is een toepasselijk lied omdat mijn broer een ‘angel’ had kunnen zijn.